گاهي خيلي از بچه هابازيگوش وپر تحرك هستند.گاهي هم تحرك وفعاليت بچه طبيعي است ولي ما كم تحمل شده ايم وبه اشتباه فكر مي كنيم مشكل از رفتار بچه است.

حدود پنج درصد از بچه هاي دبستاني مبتلا به پر تحركي وكم توجهي هستند.

از ويژگي هاي عمده اين بچه ها :

1-     فعاليت وتحرك زياد

2-     توجه وتمركز كم

3-     رفتارهاي ناگهاني وبدون فكر

اين كودك بضي وقتها نمره اش خوب مي شود چون گاهي تمركزش خوب است .

موضوعاتي كه لحظه به لحضه تغيير كنند وجديد وتازه شونداو را به خود جلب مي كنند.مثل بازيهاي كامپيوتري .

 

اين كودك نامنظم است ، وسايلش را گم ميكندو با بچه ها زود دعوا مي كند.

كم خوابي – خستگي –شيريني - شكلات – چاي – قهوه –گرسنگي مشكلات رفتاري آنها را بيشتر مي كند.

اين مشكل بخاطر مشكلات دوران بارداري يا داروهاي دوران بارداري يا تربيت بد والديننيست بلكه تغييراتي در مغز آنها اتفاق افتاده است كه عادي نيست وممكن است با مرورزمان برطرف شود.

 

اگر اطرافيان دائما" به ما بگويند – آدم بدي هستي-ممكن است واقعا"فكر كنيم بد هستيم ووقتي آدم بد باشد پس مجاز است كارهاي بد انجام دهدو با بچه هاي بي تربيت رفت و آمد كند.

بعضي مواقعپر تحركي وكم توجهي ميتواند سالهاي زيادي ادامه يابد وحتي در روابط زناشويي آينده هم مشكل ايجاد كند .هم زمان بايد از روشهاي تربيتي خاص استفاده كرد وهم از درمان دارويي واين دارو خوردن بايد از ديگران مخفي نگاه داشته شود تا مورد تهاجم حرفهاي اشتباه آنها قرار نگيريم. ما بايد براي بچه ها رازدار باشيم. اعتماد بچه به پدر ومادرخيلي مهم وباارزش است ونبايد آن را خراب كرد.

 

محيط مناسب براي بچه هاي پرتحرك بايد آرام باشدشلوغي وتحريك زياد باعث مي شود رفتارش ناگهاني وپر از حواس پرتي باشد.خانه  ي پر از سر وصدا ورفت وآمدزياد –تلوزيون روشن واسباب بازيهاي گوناگون همگي آرامش دروني او را به هم مي زند.بايد تا جايي كه مي توانيم ارامش خود را حفظ كنيم حتي زماني كه از دستش عصباني هستيم و او را تنبيه مي كنيم.

 

هر زمان فقط چند تا قانون اصلي براي خانه داشته باشيم ئروي همانها پافشاري كنيم .خيلي از جزئيات رامي توان ناديده گرفت ودائما"با او بحث نكرد .با اين كار براي قانون هاي اصلي انرژي كافي خواهيم داشت .

مواظب باشيم رفتارمان با او دائم تغيير نكند تا او احساس كند مي تواند روي ما حساب كند.

يعني بداند ما:

روي قانون هايمان پافشاري مي كنيم وقانونمان تغيير نمي كند .او را هميشه دوست داريم .وقتي قانون را رعايت كرد اورا تشويق  مي كنيم.و وقتي قانون را زي پا گذاشت اورا تنبيه مي كنيم.هر چه قانون ها مشخص تر باشدنظارت بيشتر ونظم برقرار باشدكار آيي اين بچه ها بيشتر وبهتر مي شود.

 

در كلاس درس معلم توجه ونظارت بيشتري به اين بچه داشته باشد .مثلا"روي صندلي جلو كلاس باشد و دائم توسط معلم نظارت شود يا مي توان او را جايي نشاند كه بچه هاي ديگر حواسش را پرت نكنند .

ايجاد رابطه ي مثبت :

رابطه ي مثبت يعني اين كه دانش آموز احساس كند معلم اورا قبول كرده ومشكلاتش را درك مي كند ومحيطي براي بروز خلاقيت ورشد كودك فراهم آورده است وسعي مي كند تلاش كند ومي داند تلاش وكوشش او توسط معلم ديده مي شود وهر گونه بهبودي در رفتار اوتوسط معلم تشويق مي شود.

يكي از خطر هايي كه اين بچه هارا تهديد ميكند نقش هاي بدي است كه دانش آموزان كلاس به او مي دهند

مثل :نقش بچه ي شيطان –نقش دلقك :وقتي بچه ها به كارهاي ناگهاني او بخندند او تشويق مي شود . بايد قانوني را در كلاس اجرا كنيم كه در آ ن هيچ كس حق خنديدن در زمانهاي رسمي كلاس را ندارد. بچه ها مي فهمند نبايد بخندندو كودك پر تحرك نيز براي كارهاي ناگهاني و خنده دارش مورد تشويق قرار نمي گيرد ودر عوض در ساعات غير رسمي كلاس مي توان از نمايش استفاده كرد تا او خود را نشان دهد.

نقش قلدر وبزن بهادر :بايد رابطه يمثبت وجدي با كودك برقرار كرد.پيدا كردن مقصر در دعواها سود چنداني ندارد بهتر است آموزش مهارت هاي اجتماعي مثل جدي بودن به كودكي كه اين نقش را گرفته كمك مي كند به جاي پر خاشگر بودن جدي باشدو با صحبت كردن مشكلاتش را حل كند.

 

بچه هاي پر تحرك برنامه ي فشرده ومشخصي در موقع كلاس احتياج دارند .حرف شنوي بچه پر تحرك از معلمي بيشتر خواهد بود كه جدي تر باشد .خودماني شدن با كودك مانع آموزش او خواهد شد .خودماني شدن با دوست شدن متفاوت است .پر خاشگر بودن هم با جدي بودن متفاوت است. اين كودك به معلمي احتياج دارد كه مهربان وجدي باشد.

 

تشويق وتنبيه :

بهتر است كه تشويق وتنبيه فوري انجام شود تا اثر كند يعني درست بعد از رفتاري كه انجام داده است و اينكه بايد بداند به خاطر كدام رفتارش تنبيه ويا تشويق مي شود.

در تنبيه كردن نبايد نياز هاي اصلي كودك را از او گرفت مثل :غذا – آب –خواب – سلامتي –احساس امنيت و نياز به دوست داشتن .

ما حق داريم عصباني شويم ولي حق نداريم هر طور دلمان خواست عصباني بودنمان را نشان  دهيم

 

يادمان باشد ما مهمترين الگو براي فرزندمان هستيم آيا مي خواهيم به او جنگ ودعوا يا قهر وتهديد را ياد بدهيم .

 

اگر در همه ي كارهاي او دخالت كنيم او نمي تواند خيلي چيز ها را خودش تجربه كند

يادمان باشد :

تجربه كردن لازمه ي ياد گرفتن است.